Την επαφή και την μετέπειτα ενασχόληση μου με τις εναλλακτικές θεραπείες, τη ν οφείλω ουσιαστικά στα παιδιά μου και στην εσωτερική μου παρόρμηση.
Ο γιος μου ο Αριστοτέλης γεννήθηκε με αλλεργικό άσθμα. Η πρώτη μεγάλη κρίση αντιμετωπίσθηκε από τον παιδίατρο του με εισπνεόμενη κορτιζόνη αγωγή που συνεχίσαμε και στο σπίτι για το επόμενο 10ήμερο.Ο βήχας και η νυχτερινή δύσπνοια υποχώρησαν και ένα εκτεταμένο έκζεμα έκανε την εμφάνιση του στο κορμάκι του παιδιού. Την αντιμετωπίσαμε με λίγη κορτιζόνη ακόμη σε μορφή αλοιφής αυτήν τη φορά. Σε λίγο καιρό είχαμε μία μεγαλύτερη κρίση , που μας οδήγησε στο νοσοκομείο. Εκεί χορηγήθηκαν στο παιδί και πάλι τα γνωστά εισπνεόμενα κορτιζονούχα φάρμακα. Ο ι γιατροί του νοσοκομείου μας προειδοποίησαν, όπως εξάλλου και ο παιδίατρος μας, ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτές τις κρίσεις, μέχρι το παιδί να γίνει τουλάχιστον 8 ετών. Το να «ταΐζω» κορτιζόνη το παιδί μου, για μία 10ετία δεν ήταν καθόλου στις προθέσεις μου, δεδομένου ότι εντωμεταξύ είχα ενημερωθεί για τις βλαβερές της συνέπειες. Έτσι ζήτησα την βοήθεια του φίλου και κορυφαίου ομοιοπαθητικού Ανδρέα Ζαρκαδούλα, που απάλλαξε το παιδί μια και καλή από το πρόβλημα.
Όταν έφερα στον κόσμο την κόρη μου Όλγα, η δύσκολη γέννα, επιβάρυνε την ήδη τραυματισμένη από χρόνια μέση μου. Λίγες μέρες μετά τον τοκετό ακινητοποιήθηκα πλήρως και με φρικτούς πόνους μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί μετά από λεπτομερείς εξετάσεις, μου συνέστησαν άμεσα χειρουργική επέμβαση, αλλιώς υπήρχε κίνδυνος να μείνω παράλυτη από στιγμή σε στιγμή. Όπως καταλαβαίνετε αυτό ήταν τρομερό σοκ για μένα. Η ζωή μου άλλαξε σε μια στιγμή! Από ευτυχισμένη μητέρα που το στο μυαλό μου είχα μόνο εικόνες ευτυχίας της νεογέννητης κόρης μου, σε μία στιγμή έγινα επίδοξη παράλυτη με φριχτές εικόνες από χειρουργεία και νοσοκομεία. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήθελα να φύγω από εκεί μέσα το συντομότερο. Γύρισα στο σπίτι μου σε απελπιστική κατάσταση, με φριχτούς πόνους. Παρόλα αυτά πέταξα τις ενέσεις και τα χάπια που μου έδωσαν οι γιατροί και άρχισα να ψάχνω για εναλλακτική λύση. Έπαιρνα κουράγιο από τα ματάκια της κορούλας μου και την βεβαιότητα μου ότι υπήρχε και άλλη λύση.
Η «σωτηρία» μου παρουσιάστηκε με την μορφή ενός θεραπευτή , που με μυϊκή επεξεργασία και ανατάξεις μου έδωσε πίσω τον έλεγχο του σώματος μου. Ήταν σίγουρα μία πολύ δύσκολη περίοδος. Έπρεπε να αλλάξω πολλές «πεποιθήσεις» για την υγεία και την φροντίδα του σώματός μου, να κάνω αποτοξινώσεις και καθημερινά ειδικές ασκήσεις. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό και το βίωσα σαν «θαύμα»!
Αυτό το θαύμα από τότε προσπαθούσα να το μεταδώσω με κάθε τρόπο! Κάθε φορά που άκουγα κάποιον να ταλαιπωρείτε με ενέσεις και χάπια ή να σκέφτεται να κάνει εγχείρηση, για παρόμοιο με το δικό μου πρόβλημα, τον έπειθα να δοκιμάσει πρώτα την εναλλακτική θεραπεία. Σιγά σιγά μεγάλωνε μέσα η κρυφή επιθυμία να ασχοληθώ και εγώ η ίδια με κάτι αντίστοιχο αλλά για πολύ καιρό ήταν πρακτικά αδύνατο! Εδώ ταιριάζει απόλυτα η ρήση : «Όταν θέλεις κάτι πολύ , το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις». Έτσι ακριβώς έγινε και στην περίπτωση μου! Λίγο καιρό αργότερα, σε μία φάση μεγάλων αλλαγών και δύσκολων αποφάσεων για την ζωή μου , κατάφερα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Γύρισα λοιπόν στα θρανία και με την ωριμότητα του ενήλικα αλλά την δίψα μικρού παιδιού μπήκα σε μία νέα φάση πολύπλευρης μαθητείας. Ίσως για πρώτη φορά , συνειδητά έγινα μαθητής της ζωής και «ρούφηξα» τα μαθήματα ένα ένα, όλα πολύτιμα , ειδικά τα πιο δύσκολα από αυτά! Μέχρι τώρα , γιατί το ταξίδι της μαθητείας δεν σταματά ποτέ, τα οφέλη είναι ανυπολόγιστα. Έγινα καλύτερος άνθρωπος για τον εαυτό μου και τους γύρω μου , έμαθα να παίρνω χαρά και «θεραπεία» από το κάθε τι. Σε ανταπόδοση όλων αυτών προσπαθώ να ενθαρρύνω και άλλους να μάθουν να «ακούν» το σώμα τους και να πάρουν την υγεία και την ζωή τους στα χέρια τους. Καλό ταξίδι σε όλους μας!
Φυσικά το προσωπικό μου «θαύμα» δεν θα είχε συντελεσθεί αν δεν με στήριζαν ο σύντροφος μου και τα παιδιά μου , τους οποίους ευχαριστώ για την αγάπη και την υπομονή τους.
Βούλα Αναγνώστου