ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ

Η Ρεφλεξολογία μπορεί να βοηθήσει σε ποικίλα προβλήματα και παθήσεις όπως:

• Μυοσκελετικά: αυχένα, πλάτη, μέση, άνω και κάτω άκρα αλλά και κράμπες, ψύξεις, μυϊκούς σπασμούς ,θλάσεις , αρθρίτιδες κ.α.
• Ενδοκρινολογικά: θυρεοειδή - παραθυρεοειδών, μεταβολισμού , διαβήτη, σύνδρομο επινεφριδιακής κόπωσης κ.α.
• Νευρικού συστήματος: άγχος, αϋπνία, ημικρανίες, πάρκινσον, παραλύσεις, νευραλγία κ.α. 
• Αναπνευστικά: άσθμα, ιγμορίτιδα, βήχας, φαρυγγίτιδα κ.α.
• Ουροποιητικού: ακράτεια, προστατίτιδα, ουρολοίμωξη, προβλήματα νεφρών,κ.α.
• Γυναικολογικά – Ανδρικά : κολπίτιδα, κύστες, εμμηνόπαυση, δυσμηνόρροια, στειρότητα, ανικανότητα, προστάτης κ.α.

Επίσης σε προβλήματα όλων των αισθητηρίων οργάνων καθώς και του λεμφικού, πεπτικού και κυκλοφορικού συστήματος.

Η συνεδρία μπορεί να έχει διάρκεια από 45 έως 60 λεπτά και να αποτελείτε από εφαρμογή στα πέλματα, στα χέρια, στα αυτιά και σε σύστοιχες ζώνες.  Επίσης ο Ρεφλεξολόγος μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορες προχωρημένες τεχνικές όπως: αρωματορεφλεξολογία, χρωματορεφλεξολογία, αξονική ,τριγωνική (για τα ψυχοσυναισθηματικά θέματα) κ.α.

Συνήθως απαιτούνται απο10έως 15 συνεδρίες, οι πρώτες 6 ,2 έως 3 φορές την εβδομάδα και μετά αραιώνουν οι εφαρμογές σε 1 ανά εβδομάδα κάθε 15 ημέρες ανά μήνα κλπ

Η Ρεφλεξολογία μπορεί να συνδυαστεί με άλλες εναλλακτικές μεθόδους όπως βελονισμός ,βεντούζες ηλεκτροβελονισμός και φυσικά συμπληρωματικά και συνεργατικά με οποιαδήποτε θεραπεία της κλασσικής Ιατρικής.

Η ιστορία της Ρεφλεξολογίας φαίνετε ότι ξεκινάει πολλούς αιώνες πριν περίπου το 3000 πΧ. Στην Κίνα υπάρχουν γραπτές αναφορές στο “The Yellow Emperor’s book of internal Medicine”. Στην Αίγυπτο και στην Ινδία έχουμε τοιχογραφίες με απεικόνιση θεραπείας σε πέλματα και χέρια (2330π.χ.) . Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα στα Ασκληπιεία εφαρμόζονταν μια μορφή πιεσοθεραπείας αλλά και ωτορεφλεξολογίας με πίεση στο αυτί, αυτών  που είχαν κάποιο σωματικό πόνο, με καρπούς οσπρίων όπως φακές και ρεβίθια.

Δυστυχώς στο πέρασμα των αιώνων με την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας αλλά και  την περίοδο του Μεσαίωνα πιστεύεται ότι χάθηκαν πολλά στοιχεία .

Στην νεότερη ιστορία εισηγητής της Ζωνοθεραπείας το 1913 ,ήταν ο Δρ. Φιτζέραλντ, ωτορινολαρυγγολόγος στα νοσοκομεία της Βοστόνης και του  Κονέκτικατ των Η.Π.Α. που ανακάλυψε, μεταξύ άλλων ,ότι η εφαρμογή πίεσης στις ρώγες των δακτύλων  έχει αναισθητική επίδραση στο πρόσωπο.

Η «μετάβαση» από την Ζωνοθεραπεία στην Ρεφλεξολογία έγινε από την φυσιοθεραπεύτρια Γιούνις Ν. Ίνγκαμ . Έχοντας την ευκαιρία να φροντίσει πολλούς ασθενείς  παρατήρησε τα αντανακλαστικά σημεία των άκρων ποδιών και την σχέση τους με  τα όργανα, και τις λειτουργιές  του σώματος. Έγραψε δύο σημαντικά βιβλία για την νέα μέθοδο .Μαθητές της όπως η Ντορίν Μπέιλι ακολούθησαν το έργο της φθάνοντας το στην σημερινή εποχή.

Η Ρεφλεξολογία θεωρείται σήμερα μία από τις δημοφιλέστερες συμπληρωματικές μεθόδους και εφαρμόζεται σε νοσοκομεία σε όλο τον κόσμο.